استاندارد ۴K در سال ۲۰۰۵ میلادی معرفی شد. یکی از نمونه‌های تولیدات سینمایی دنیا که با استاندارد ۴K همراه بود، فیلم آواتار ساخته جمیز کامرون است که توانست موفقیت هایی بسیار کسب کند.
صفحه نمایش ها و تلویزیون هایی که به قابلیت ۴K مجهز هستند با عنوان UHD هم خوانده می‌شوند، چهار برابر وضوح و جزئیات بیشتری را نسبت به دقت تصویر ۱۰۸۰p که به آنها Full HD گفته میشود، ارائه میدهند
در دقت تصویر ۴K تقریباً ۸ میلیون پیکسل نمایش داده میشود که ۴ برابر بیشتر از مقدار ۲ میلیون پیکسل در حالت Full HD است.
این به این معنی است که جزئیات دقیق‌تر، بافت‌های بیشتر و تصویری شارپ تر را نمایش میده. در حال حاضر سرویس‌های تلویزیونی و سیستم‌های پخش تصویر در سراسر دنیا در حال ارتقاء خدمات خود به این فناوری هستند. در تصویر زیر مقایسه کیفیت های مختلف را میبینیم.
اچ .دی. ار (HDR)
با استفاده از این تکنیک با بیشینه کردن میزان کنتراست تصاویر و امکان ایجاد تمایز رنگ‌ها می‌توان نزدیک‌ترین رنگ‌ها که در تصاویر غیر HDR از هم قابل تشخیص نیستند برای بیننده قابل مشاهده گردد. در این تکنولوژی از عملکرد چشم انسان و عنبیه در تنظیم نور و رنگ‌های ورودی به چشم الگو گرفته شده‌است که با تمایز دادن رنگ‌ها از یکدیگر دستورها را به مغز صادر میکند و باعث میشود تا فرد بتواند اختلاف رنگ‌های جزئی را از هم تشخیص دهد.
وقتی چند فایل عکس را با یکدیگر تلفیق می‌کنیم، حاصل فایلی است با عمق ۳۲ بیتی. فایل‌های معمولی عکس معمولاً دارای عمق بیت ۸ یا ۱۶ بیت هستند یعنی در هر کانال رنگ دارای دو به توان ۸ یا ۱۶ بیت اطلاعات می‌باشند. عمق بیت بیشتر فایل‌های HDR این امکان را می‌دهد که بهتر بتوان اطلاعات روشنایی و رنگ را پردازش نمود.
فناوری HDR کنتراست میان رنگ‌های سیاه و سفید را افزایش می‌دهد. این افزایش بدان معناست که رنگ‌های سفید، روشن‌تر و رنگ‌های سیاه، تیره‌تر به نمایش در‌می‌آیند و رنگ‌های دیگر نیز با غنای بیشتری مشاهده می‌شوند. به تصویر زیر دقت کنید.
بسیاری از تلویزیون‌های مبتنی بر HDR از پنل‌های ۴K بهره می‌برند، تمامی تلویزیون‌های ۴K قادر به نمایش تصاویر با استفاده از فناوری HDR نیستند. در واقع این دو تکنولوژی مجزا از یکدیگر هستند. فناوری HDR از تراکم پیکسلی بالایی که در تلویزیون‌های ۴K با رزولوشن ۲۱۶۰p وجود دارد، در جهت خلق تصاویری پویا‌تر و غنی‌تر استفاده میکند و به نوعی ۴K و HDR مکمل یکدیگر هستند. اما تمامی تلویزیون‌های ۴K لزوما از HDR پشتیبانی نمی‌کنند.
اصطلاحات فنی فیلم های فورکی:
کدک تصویر:
کدکها دستوراتی هستند درباره نحوه رمزگذاری (Coding) فایل‌های تصویری یا صوتی به‌طوری‌که آنها از فضای کمتری استفاده کنند.معمولاً این کدکها حاوی دستورهای نحوه تبدیل جریان داده‌های رمزگذاری شده به فیلم (یعنی رمزگشایی) نیز هستند. مهم‌ترین نقش آنها فشرده‌سازی جریان تصاویر هم‌زمان با کپچر است.
همه فایل‌های چندرسانه‌ای با یک فرمت و ساختار خاص رمزگذاری (Encode) و رمزنگاری (Decode) نمی‌شوند. چون علاوه بر تبدیل آنالوگ و دیجیتال به یکدیگر، این فایل‌ها فشرده نیز می‌شوند. این فشرده سازی (Compression) و خارج سازی از فشردگی (Decompression) را ساختار کدک مشخص میکند. اگر این فشردگی انجام نشود، حجم فایل‌ها از آنچه که امروز آنها را میبینیم، تا حدود زیادی بیشتر خواهند بود. بنابراین یکی از بزرگترین مزیت استفاده از کدکها، کم کردن حجم فایل‌هاست.
کدک x265 که فیلم های سایت نیز از این نوع است در واقع نوع متن باز h265 می‌باشد. علاوه بر کیفیت خوبی که این کدک دارد درصد قابل توجه ای هم حجم کمتری اشغال میکند تنها مشکلی که این کدک دارد این است که بیشتر پخش کننده ها قادر به اجرای ان نیستند با توجه به فشردگی این کدک ، داشتن سخت افزاری مناسب جهت پخش بدون مشکل بسار مهم هست.
بیت ریت:
نرخِ بیت، سرعت بیت (به انگلیسی: Bitrate/Bit rate) یا بیت بر ثانیه، بیان‌گر سرعت انتقال بیت از محلی به محل دیگر است. به بیان دیگر نرخ بیت نشان می‌دهد که در مدت زمانی معین چه مقدار اطلاعات از جایی به جای دیگر منتقل میشود. معمولاً نرخ بیت را با بیت بر ثانیه (bps)، کیلوبیت بر ثانیه (kbps) یا مگابیت بر ثانیه (Mbps) اندازه میگیرند.
نرخ بیت همچنین می‌تواند کیفیت یک فایل صوتی یا ویدئویی را نشان دهد. برای مثال یک فایل MP3 که با نرخ بیت ۱۹۲ کیلوبیت بر ثانیه فشرده شده نسبت به فایلی که با نرخ بیت ۱۲۸ کیلوبیت بر ثانیه فشرده شده، کیفیت بهتر و البته حجم بیشتری دارد. در واقع هر چه نرخ بیت بالاتر باشد بیت‌های بیشتری برای ارائه اطلاعات در هر ثانیه به کار می‌روند. به همین نحو یک فایل ویدئویی با نرخ بیت ۳ مگابیت بر ثانیه دارای کیفیت بیشتری نسبت به یک فایل ویدئویی با نرخ بیت ۱ مگابیت بر ثانیه است.
اگر ویدئو‌هایی مشابه با رزولوشنی مشابه با دو کیفیت داشته باشید، بیت‌ریت بالاتر، کیفیت بالاتری دارد. هر چه رزولوشن بالاتر باشد، بیت ریت بالاتر انتظار می‌رود و در عین حال پردازش بیشتری برای داده لازم است. هر چند که بیت ریت‌های بالا برای فایل ویدئویی و صوتی، کیفیتی عالی فراهم میکند، اما ممکن است که فشار زیادی بر سخت‌افزار شما اعمال کند و در نتیجه باعث کندی شود.
فریم ریت:
فیلم مجموعه عکس‌های ثابت است که وقتی با سرعت معینی کنار هم قرار بگیرند تشکیل یک تصویر واحد متحرک را میدهند. فریم ریت در واقع سرعت نشان دادن عکس‌هاست باید بدانید که فریم ریت را برحسب تعداد فریم ها در ثانیه درنظر میگیرند مثلا ۲۴ فریم بر ثانیه ، ۶۰ فریم برا ثانیه و … و عبارت FPS برگرفته از همین موضوع است فریم‌ها بر روی حالت یک ویدیو تأثیر دارند. فریم‌های مختلف، موجب ایجاد حالت‌های متفاوت می‌شوند. انتخاب یک فریم ریت بدین معنی است که ویدیو چقدر واقع گرایانه باید باشد و یا برای چه کاری ایجاد شده. برای مثال، فیلم‌های سینمایی معمولاً با فرمت ۲۴ فریم بر ثانیه نمایش داده می‌شوند. به دلیل آنکه این فریم ریت شبیه چیزی است که ما از دنیای واقعی میبینیم.
» نسخه REMUX
زمانی که دیسک بلوری (Blu-Ray disc) منتشر میشود صداهای اضافه + پشت صحنه ها و … مجموعه موارد اضافه ای دارد علاوه بر اون فایل در دیسک بلوری با فرمت هایی مثل m2ts و mpls و … هست که برای عموم قابل دانلود و پخش نیست. فایل REMUX در واقع حذف صداهای اضافه، فایل های اضافه ای مثل پشت صحنه ها و مصاحبه ها و توضیحات کارگردان و غیره است که در اخر فایلی با فرمت mkv ارائه و میشود
REMUX که حجمش نسبت به دیسک خیلی کمتر است. در نسخه REMUX کیفیت صدا و تصویر تغییری نمیکند و دقیقا همانند دیسک بلوری هست. ریماکس بالاترین کیفیت ممکن در هر رزولوشن رو دارد و ریماکسر هیچ دستکاری در کیفیت صدا و تصویرش انجام نمیدهد.
» انکودرها:
انکود به معنای رمزنگاریست که برای کم حجم کردن یک فایل فیلم یا سریال انجام می شود. به طور کل انکودر ها از ریلیز ها استفاده میکنن ریلیزر ها نسخه اصلی دیسک بلوری(سورس) و یا ریماکس REMUX (سورس) را دریافت قفل گشایی و اضافات ان را مثل پشت صحنه ها و غیره را حذف میکنند و پس از ان نوبت به گروه های انکودر می رسد که ریلیز فیلم ها را به انکودر های کم حجم تر (کم ترین حجم ممکن) با کیفیت های مختلف و انواع خروجی صوت(evo,MP4,MP3,…. ارائه دهند